ഏകാന്തതയുടെ
ഒറ്റതുരുത്തുപോലെ ,
രാത്രിയില്, മങ്ങിയ
വെളിച്ചത്ത്
ആളൊഴിഞ്ഞുതുടങ്ങുന്നൊരു
ചെറു റെയില്വേ സ്റ്റേഷന്....
നിര്ത്താതെ പാഞ്ഞുപോകുന്ന
തിരക്കുള്ള
തീവണ്ടികളോരോന്നും
അമ്പരപ്പോടെ നോക്കുന്നത്...;
ഒഴിഞ്ഞ സിമന്റ്
ബെഞ്ചിനരുകില്
ഒറ്റയ്ക്കനങ്ങാതെ ട്രെയിന്
കാത്തുനില്ക്കുന്ന
ഒരാളിലേക്കാണ്....!
കിതച്ചുവന്നു നില്ക്കുന്ന
വണ്ടികളുടെ
മുരള്ച്ചകള് അയാളുടെ
മൌനത്തില്
മുങ്ങിപോകുന്നു......!
പാളങ്ങളെ വിറപ്പിക്കുന്ന
വേഗതകള് , അയാളുടെ
നിശ്ചേഷ്ടതയിലേക്ക്
ഊറി ഊറി
നിശ്ചലമാകുന്നു.....!!
തിങ്ങിനിറഞ്ഞ ബോഗികളിലെ
തിടുക്കങ്ങളെല്ലാം അയാള്ക്കു
ചുറ്റും
പടരുന്ന ഏകാന്തതയിലേക്ക്
അലിഞ്ഞുതീരുന്നു.........!!!
തിരക്കുള്ള ബോഗികളില് ഒറ്റപെട്ടുപോയ
ചില ജാലകക്കണ്ണുകള് മാത്രം....
തിരിച്ചറിയുവാനാകാത്തവിധം
ഉറഞ്ഞുപോയ
വികാരങ്ങളെ വായിച്ചെടുക്കുന്നുണ്ട്..;
നിര്ത്തുന്ന ട്രെയിനുകളില്
ഒന്നും കയറാതെ ,
ഒറ്റയ്ക്കനങ്ങാതെ , മൂകമായ്
പ്ലാറ്റ്ഫോമില് ഒരു
മൂലയില്
ഒരോര്മ്മതെറ്റുപോലെ
അയാള് ട്രെയിന് കാത്തു
നില്ക്കുന്നു...!!!
ഇരുട്ടൊന്നു കനത്ത് ,
ആളെല്ലാം ഒഴിയുമ്പോള് ,
പ്ലാറ്റ്ഫോമിന്റെ
ഒരറ്റത്തേക്ക്
ഏറെ ദൂരം നടന്ന്,
താഴേക്കിറങ്ങി
ഒറ്റയ്ക്കനങ്ങാതെ
നിശബ്ദതമായ് ,
അയാള്; അയാള് മാത്രം
പാളങ്ങളില് തല വെച്ച്
ട്രെയിന് കാത്തു കിടക്കുന്നു...!!!!